 |
| Gerçek Türk Aydını |
BAĞIMSIZLIK
Çağımızın değer yargılarını doğruluktan ve samimiyetten sapmış görerek; kendi arzularımız ve saygınlığımız ile devlet kapısından ayrıldık.
Kendini insan bilenler halka hizmet etmekten usanmaz,
insaniyet sahibi olanlar, zavallılara yardım etmekten kaçınmaz.
Eğer millet hor görülmüşse, onun şanına bir eksiklik geleceğini sanma; yere düşmekle cevher, değerinden ve özünden birşey kaybetmez.
Vücudun mayası, vatan toprağıdır;
bu vücut, acı ve sıkıntı içinde vatan yolunda toprak olursa, en küçük bir üzüntü duyulmaz.
Dünyada zalimin yardımcısı, aşağılık kimselerdir;
insafsız avcıya hizmetten zevk alan ancak köpektir.
Hayatın değeri; şöhretin güzelliğine ve geçici zevklere tercih edilir.
İnsanlarda hayatın uzamasına bunca düşkünlük nedendir?
İnsan emaneti koruyacağı yerde, ondan niçin çıkar bekler?
Kişi, dünyada herkesten kendini alçak görür, ayıplanmaktan kaçınır,
fakat kendi nefsinden utanmaz.
Akıllı ve bilinçli olanların; yaptıklarından pişman olup çalışmalarını artırması ve bunlardan ders alması, felekten intikam almak demektir.
Başarının ve üstünlüğün değeri, milletin gönül birliğinde durur.
Koruma ve kollama eserleri ise kuşakların düşüncelerinin çarpışması ile çıkar.
İktidar sahibi bir kişinin azim gücü, dünyanın bir düzene girmesini sağlar;
metanet sahibi kişilerin ayaklarını sağlam basması ile dünya titrer.
Kader; her lütfunu bir zaman için saklar;
milletteki gevşeklikten, zayıflıktan sakın korkma!
Zincire vurulmuş aslana ayaklarının güçsüzlüğü töhmet değildir;
bu dünyadaki kötü insanlardan talih utansın.
Işık, yüksekliğin doruğundan uzaksa çaresizliktendir;
Doğa, yerde sürünen kabiliyetten utansın.
Biz, o Osmanlılar boyunun ulu soyundanız;
mayamız, bütünüyle şehadet kanıyla karılmıştır.
Biz, o yüce hamiyetli, çalışkan ve güçlü kişileriz ki;
bir küçük aşiretten dünyaya hükmeden bir devlet meydana getirdik.
Biz, o yüce yaratılışlı milletiz ki;
hamiyet meydanında ayaklar altında toprak olmaktan bize ölüm daha iyi gelir.
Bağımsızlık mücadelesi korkulu ateş olsa ne dert,
yiğit olan bir insan gayret meydanından kaçar mı?
Cellâdın can yakan kemendi acımasız bir ejder bile olsa,
yine bin defa esaret zincirinden daha iyidir.
Felek her türlü eziyet yollarını toplasın gelsin,
millet yolunda hizmetten dönersem kahpeyim.
Bu yolda çektiğim acılar, sıkıntılar anılsın;
bunun en basit zevki bile vezirlikten, sadrazamlıktan daha iyidir, yücedir.
Vatan; bir vefasız alaycı sevgiliye dönmüş,
aşkına bağlı olanları gurbet acılarından ayırmıyor.
Korkudan, yalvarma yakarmadan uzağım;
benim yanımda görevim, çıkarımdan; hakkım, hükûmetin kötü niyetlerinden daha üstündür.
Ey adaletsiz! Milletin yiğitleriyle mücadeleden sakın;
senin zulmünün kılıcı hamiyet kanının ateşi karşısında erir.
Zulüm ile, işkence ile bağımsızlığı ortadan kaldırmak ne mümkün;
eğer kendinde bir güç görüyorsan insanoğlundan idraki kaldırmaya çalış.
Gönülde çalışma gevheri, elmas cevherine benzer;
ağırlığın tesirinden, baskının şiddetinden ezilmez.
Ey bağımsızlığın güzel yüzü! Sen ne büyüleyici imişsin,
gerçi esaretten kurtulduk derken senin aşkının esiri olduk.
Şimdi kalbi fethedecek güç sendedir, güzelliğini gizleme.
Güzelliğin, milletin nazarlarından ebediyete kadar uzak kalmasın.
Ey geleceğin umudu! Sen ne can dostuymuşsun;
dünyayı bütün üzüntü ve sıkıntılarından kurtaran sensin.
Hükmetme çağı senindir, hükmünü dünyaya geçir;
Tanrı, yüceliğini her türlü belâlardan korusun.
Ey yaralı kükreyen aslan! Senin gezdiğin güzel sahralar zulmün köpeklerine kaldı,
artık gaflet uykusundan uyan!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder